Klub "Miranda"

Niektórzy z Was wiedzą, że pisałam kiedyś rozdziały do Niespokojnych czasów. Obiecałam w komentarzach scenę z Megan i Eliotem, ale zanim zdążyłam dodać rozdział, w którym by ona miała miejsce, sprawy się poukładały tak, że zrezygnowałam z pisania tamtego opowiadania. Jako że nie lubię nie dotrzymywać obietnic i zostawiać czytelników niezaspokojonych, dodam tą scenę tutaj. Życzę miłej lektury.

***

[muzyka]

<- Megan Hall

Eliot Feely ->

         Megan weszła do zatłoczonego klubu. Nie mogła się powstrzymać od wymownego wywrócenia oczami na widok tych wszystkich mężczyzn, wpatrzonych w półnagie kobiety wijące się w tańcu wokół rur, przymocowanych na scenie. Nawet kelnerki, posuwiście przemieszczające się z tacami między stolikami, były skąpo odziane, aby uwydatnić swoje kobiece kształty. Brunetka przelotnie przejrzała się w jednym z ogromnych luster. Przy nich wszystkich wyglądała wyjątkowo przyzwoicie, nawet z tym sporym dekoltem bluzki, założonej pod skórzaną kurtkę.

            Uśmiechnęła się i podeszła do baru, za którym znalazła mężczyznę, którego szukała. Eliot Feely z zawadiackim uśmiechem popisywał się przed odpoczywającymi kelnerkami swoimi umiejętnościami barmańskimi. Był niezaprzeczalnie przystojny i zdawał sobie z tego sprawę. Niejednokrotnie używał swojego uroku w różnych, często niecnych, celach. Jednak na Megan zadziałał jak czerwona płachta na byka. Obserwując jego tanie sztuczki, prychnęła głośno.

- Podać coś? – spytał ją, odstawiając butelki z alkoholem.

- Może trochę informacji? Pogadamy w nieco spokojniejszym miejscu?

            Popatrzył na nią podejrzliwym wzrokiem i uśmiechnął się szeroko. Wiedział, że była jedną z nich i najprawdopodobniej był jej pierwszym celem. Biedna, nie zdaje sobie sprawy, co ją czeka. Może się troszkę pobawię? Zaledwie przemknęły przez jego umysł te zdania, kiedy kobieta z gracją pantery wychyliła się przez ladę i złapała go za błękitną koszulkę, podkreślającą kolor i głębie jego oczu.

- Nie jestem biedną, małą kobietką, dającą ze sobą zrobić, co tylko się żywnie podoba. Nie będziesz się mną bawił – szepnęła mu do ucha.

- Założymy się?

            Nim się zorientowała, szła w kierunku wejścia na scenę. Sama nie wiedziała, jak to robi i czuła, że straciła kontrolę nad własnym ciałem. Zdała sobie sprawę, że źle do tej sprawy podeszła. A przede wszystkim – w złym miejscu. Kiedy tylko znalazła się na scenie, podeszła tanecznym krokiem na sam przód i zaczęła zdejmować z siebie kurtkę w rytm muzyki. Zamachała nią później nad głową i rzuciła w tłum. Mężczyźni zdawali się być jeszcze bardziej zafascynowani niż dotychczas.

            Rzuciła wściekłe spojrzenie barmanowi, który wyraźnie był skupiony na jej ciele. Miała nadzieję, że więcej ubrań z niej nie ściągnie, ale już po chwili, odwrócona tyłem do publiczności, wykonując kocie ruchy, ściągała z siebie koszulkę. Puszczając oczko do publiczności wysunęła kolejno obie stopy z butów i zaczęła zsuwać spodnie.

            Całemu zajściu towarzyszyły entuzjastyczne oklaski i gwizdy mężczyzn siedzących na widowni. Natomiast kobiety, znajdujące się od początku na scenie, rzucały Megan wściekłe spojrzenia. Nie miały pojęcia skąd się ona tam wzięła i jakim prawem odbiera ich dodatkową gotówkę. Tymczasem ona została już w samej czerwonej, koronkowej bieliźnie, którą (o zgrozo) założyła tego poranka, nie sądząc, że znajdzie się w niej w centrum uwagi klientów klubu nocnego „Miranda”.

            Tanecznym krokiem dotarła do wolnej, metalowej rury i zaczęła wykonywać na niej akrobacje, o które by się nie posądziła. A wszystko za sprawą tego przystojnego barmana, który właśnie uśmiechał się zawadiacko do niej zza lady. W myślach obiecała sobie, że jeszcze go dorwie i zemści się za to, w jaki sposób ją potraktował. Eliocie Feely, wiedz, że to jest początek twojego końca! Jeszcze cię dorwę! Przysięgam.